Evi's actieve verjaardag en aapjes kijken
Door: Manon Pijnenburg
Blijf op de hoogte en volg Manon
25 Oktober 2014 | Ghana, Golokuati
Hallo iedereen,
Daar ben ik weer! Ik zal eerst alle brandende vragen beantwoorden na aanleiding van de vorige blogs:
Vogels: Ja het klopt, de twee vogeltjes zijn inderdaad dood. We hadden ze in huis genomen om ervoor te zorgen. Maar noodles en koekjes passen blijkbaar toch niet in het dieet van een pasgeboren vogel.
Schoolkinderen: YES! Onze Nederlandse coach heeft met de docent gesproken en ze mogen toch weer terug naar school! Wij hebben onze liefdesbriefjes weer terug!! Ik heb hem direct in mijn boek geplakt, niemand die er nu nog aankomt!
Ebola: geen nieuws is goed nieuws!!
Stroom: daar wil ik het niet over hebben. Vorig weekend hadden Evi en ik een weekend voor ons 2 in huis. In het hele weekend hebben we maar 2 uur stroom gehad ofzo…
Reisduur: Jaja, afgelopen woensdag zaten we op de helft van de reis! Vandaag zitten we op dag 48.
20 oktober was het de verjaardag van Evi. De rest moest gewoon naar stage toe, maar Evi en ik hadden een dag vrij. Ik opperde het idee om op zoek te gaan naar een schoonheidscentrum/massage iets. We kwamen bij een Health Centre aan waar ze massages gaven. Wat waren wij blij, voor 10 cedi (iets meer als 2 euro) mochten we 4 keer terugkomen en blijven totdat we er moe van werden. Geweldig! Een man nam ons mee naar de massageruimte. De deur van de ruimte ging open en ik besefte me dat ik Evi de komende paar minuten niet mocht aankijken, deed ik dat wel dan barste ik heel hard in lachen uit. Wat we zagen? Wat antieke sporttoestellen, een hele blije sportinstructeur en een hoop gewichten op de grond. Stonden we daar in onze zomerkleren en slippertjes. Ik mocht op een fiets gaan zitten terwijl Evi op een goedkoop aftreksel van de TelSell steps mocht. We zweette als een gek en de instructeur zei dat het nu tijd was voor de massage. Eindelijk! We mochten ontspannen op een plastic stoeltje. Romeo vroeg waar we allemaal klachten hadden. Toen we het woord massage hoorde hadden we ineens overal last. Ik mijn nek en rug, Evi haar rug en knieën. Tsjah, we hadden beter moeten weten. Ik kreeg een better belly om en Evi twee plakkers met elektroden erop. Voor we het wissen trilde we beide…. Ik mijn buik en omliggend gebied. Evi voelde de stroomschokjes in haar knie trillen. Toen we uitgetrild waren mochten we wisselen. De elektroden zaten in mijn nek vol op mijn spieren. Heel mijn armen bewogen met de schokken mee, wat zag het eruit. Maar daarna, toen de elektroden op mijn rug gingen ging ik stuk van het lachen en de pijn. Wat een vreselijk gevoel! Ik had me een andere massage voorgesteld. Maar ik wist toen niet dat het ergste nog moest komen. Evi werd op een lopende band gezet (nou ja, er moest eerst olie onder en evi moest hem zelf lopend laten rollen). Evi moest met haar voeten de band dus aansporen om te gaan bewegen. In een sportcentrum wel een beetje de omgekeerde wereld. Ik moest op een trilplaat gaan staan. Niet zoiets als in de efteling. Nee serieuze trillingen. Eerst staand, toen liggend op mijn rug en buik, zittend en daarna nog een keer staand. Toen we de kans kregen zijn we dus weggevlucht.
Eenmaal thuis hadden de kinderen banku gemaakt. Het was niet bepaald mijn favoriet. Met een vriendelijke lach heb ik toch een beetje opgegeten. Daarna kwamen de kinderen met een ballon water naar Evi, Evi zeiknat! Tsjah, dan vraag je erom! Evi en ik gingen op de kinderen af met emmers water en meel. De negertjes werden wit en ook wij leken steeds witter te worden. Toen de meel op was gingen Evi en ik met alle kindjes onder de douche staan. Wat heb ik gelachen en wat vonden de kinderen het leuk!
Vandaag zijn we naar een apenpark gegaan. Het Tafi Atome Monkey Sanctuary. Wat een ervaring weer! Het was een park met ongeveer 500 apen die los rondliepen. De gids had bedacht dat we bananen konden voeren. Voor we het wisten zaten de apen overal. Op je arm, hoofd, nek, rugzak. Na een leuke tocht tussen de aapjes gingen we weer naar huis.
We hebben nu nog een rustig dagje en morgen begint de vakantie! We gaan een weekje naar het zuiden, Ada Foah. Richting de zon, de palmbomen en de witte stranden. Ik kan niet wachten! Een heerlijk weekje ontspannen.
Daar ben ik weer! Ik zal eerst alle brandende vragen beantwoorden na aanleiding van de vorige blogs:
Vogels: Ja het klopt, de twee vogeltjes zijn inderdaad dood. We hadden ze in huis genomen om ervoor te zorgen. Maar noodles en koekjes passen blijkbaar toch niet in het dieet van een pasgeboren vogel.
Schoolkinderen: YES! Onze Nederlandse coach heeft met de docent gesproken en ze mogen toch weer terug naar school! Wij hebben onze liefdesbriefjes weer terug!! Ik heb hem direct in mijn boek geplakt, niemand die er nu nog aankomt!
Ebola: geen nieuws is goed nieuws!!
Stroom: daar wil ik het niet over hebben. Vorig weekend hadden Evi en ik een weekend voor ons 2 in huis. In het hele weekend hebben we maar 2 uur stroom gehad ofzo…
Reisduur: Jaja, afgelopen woensdag zaten we op de helft van de reis! Vandaag zitten we op dag 48.
20 oktober was het de verjaardag van Evi. De rest moest gewoon naar stage toe, maar Evi en ik hadden een dag vrij. Ik opperde het idee om op zoek te gaan naar een schoonheidscentrum/massage iets. We kwamen bij een Health Centre aan waar ze massages gaven. Wat waren wij blij, voor 10 cedi (iets meer als 2 euro) mochten we 4 keer terugkomen en blijven totdat we er moe van werden. Geweldig! Een man nam ons mee naar de massageruimte. De deur van de ruimte ging open en ik besefte me dat ik Evi de komende paar minuten niet mocht aankijken, deed ik dat wel dan barste ik heel hard in lachen uit. Wat we zagen? Wat antieke sporttoestellen, een hele blije sportinstructeur en een hoop gewichten op de grond. Stonden we daar in onze zomerkleren en slippertjes. Ik mocht op een fiets gaan zitten terwijl Evi op een goedkoop aftreksel van de TelSell steps mocht. We zweette als een gek en de instructeur zei dat het nu tijd was voor de massage. Eindelijk! We mochten ontspannen op een plastic stoeltje. Romeo vroeg waar we allemaal klachten hadden. Toen we het woord massage hoorde hadden we ineens overal last. Ik mijn nek en rug, Evi haar rug en knieën. Tsjah, we hadden beter moeten weten. Ik kreeg een better belly om en Evi twee plakkers met elektroden erop. Voor we het wissen trilde we beide…. Ik mijn buik en omliggend gebied. Evi voelde de stroomschokjes in haar knie trillen. Toen we uitgetrild waren mochten we wisselen. De elektroden zaten in mijn nek vol op mijn spieren. Heel mijn armen bewogen met de schokken mee, wat zag het eruit. Maar daarna, toen de elektroden op mijn rug gingen ging ik stuk van het lachen en de pijn. Wat een vreselijk gevoel! Ik had me een andere massage voorgesteld. Maar ik wist toen niet dat het ergste nog moest komen. Evi werd op een lopende band gezet (nou ja, er moest eerst olie onder en evi moest hem zelf lopend laten rollen). Evi moest met haar voeten de band dus aansporen om te gaan bewegen. In een sportcentrum wel een beetje de omgekeerde wereld. Ik moest op een trilplaat gaan staan. Niet zoiets als in de efteling. Nee serieuze trillingen. Eerst staand, toen liggend op mijn rug en buik, zittend en daarna nog een keer staand. Toen we de kans kregen zijn we dus weggevlucht.
Eenmaal thuis hadden de kinderen banku gemaakt. Het was niet bepaald mijn favoriet. Met een vriendelijke lach heb ik toch een beetje opgegeten. Daarna kwamen de kinderen met een ballon water naar Evi, Evi zeiknat! Tsjah, dan vraag je erom! Evi en ik gingen op de kinderen af met emmers water en meel. De negertjes werden wit en ook wij leken steeds witter te worden. Toen de meel op was gingen Evi en ik met alle kindjes onder de douche staan. Wat heb ik gelachen en wat vonden de kinderen het leuk!
Vandaag zijn we naar een apenpark gegaan. Het Tafi Atome Monkey Sanctuary. Wat een ervaring weer! Het was een park met ongeveer 500 apen die los rondliepen. De gids had bedacht dat we bananen konden voeren. Voor we het wisten zaten de apen overal. Op je arm, hoofd, nek, rugzak. Na een leuke tocht tussen de aapjes gingen we weer naar huis.
We hebben nu nog een rustig dagje en morgen begint de vakantie! We gaan een weekje naar het zuiden, Ada Foah. Richting de zon, de palmbomen en de witte stranden. Ik kan niet wachten! Een heerlijk weekje ontspannen.
-
25 Oktober 2014 - 19:00
Angelique Hessels:
Hoi Manon, het was weer een mooi verslag, ook lachwekkend die massage! -
25 Oktober 2014 - 19:23
Peter En Lisette:
Lieve Manon, wat een hilarisch verhaal van de massage maar als we de foto bekijken heeft het jullie goed gedaan! Voor volgende week ga genieten van je vakantie (soort herfstvakantie maar dan 25 graden warmer) en wij kijken weer uit naar jullie avonturen. Dikke kus van ons xxx -
26 Oktober 2014 - 09:51
Beppie Van Gurp:
Wat een verhaal !! Geweldig !! De lol spat er van af.
Heel veel plezier op je vakantie volgende week . Maar dat gaat zeker goedkomen.
Groetjes -
26 Oktober 2014 - 17:47
Karin Mateijsen:
Hoi manon,
Zo te horen heb je het nog steeds goed naar je zin. En nu een lekker weekje vakantie voor de boeg. Heerlijk! Geniet nog maar goed, want voor je het weet is het zo weer voorbij.
Groetjes wilbert en karin -
28 Oktober 2014 - 14:55
Opa En Oma:
Lieve Manon,
Fijn dat we zo op de hoogte worden gehouden. Peter print voor ons je blog iedere week uit wij kijken er erg naar uit. We hebben het hier vaak over jou. Geniet nog van de mooie tijd in Ghana. Liefs en groetjes -
29 Oktober 2014 - 21:29
Lonneke :
You go girl! -
31 Oktober 2014 - 15:58
Marianvander Zalm:
Wat een leuke verhalen Manon en mooie foto's!! Geniet er nog van!!! -
06 November 2014 - 02:50
Marion Van Den Nieuwenhuijzen:
Hoi Manon,
wat heerlijk om al je reisverslagen te kunnen lezen.
Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt.
Beloof je wel dat je terug zult komen??????????
Harte groeten, Marion.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
