2e reisverslag week 1
Door: Manon Pijnenburg
Blijf op de hoogte en volg Manon
14 September 2014 | Ghana, Golokuati
Wederom een nieuwe blog. Waarom? Vandaag heb ik een bijzondere dag gehad. Het zou een rustige / niets doen dag worden. In de middag speelde de kinderen van de compound een voetbalwedstrijd dus we gingen kijken. Eenmaal daar bleek dat er een jongentje twee wonden op zijn been had. Het waren oude wonden en Peter (onze Nederlandse coach) vroeg of er iemand naar wilde kijken. Nou heb ik in het Amphia op chirurgische oncologie al een hoop wonden gezien dus mijn handen begonnen te kriebelen. Ik ben mijn kruitvat, 10 euro, EHBO kit gaan halen en heb de wondjes van het jongetje verzorgd. Toen ik zijn wonden begon te verzorgen kwamen alle kinderen kijken. Ik hoorde van Evi dat ze zelfs even stopte met voetballen. Wat een ervaring om hier een wond te zien en te verzorgen. De vliegen zitten er non stop op en het ziet er heel raar uit om een oude wond te verzorgen op een donkere huid. Gek, maar in het Amphia heb ik niet zoveel wonden gezien op zo’n zwarte benen als ze hier hebben. Toen ik klaar was kwam het volgende meisje al met een wondje op haar enkel. Ik was erg blij dat ik olifanten pleisters in mijn doosje had zitten. En ik was erg blij dat ik deze ervaring mocht opdoen!
Later hadden we een behoorlijk karige maaltijd. Rijst met tomaten en wat ui. Anouska en Evi waren aan het koken en hadden de hoeveelheid rijst een beetje overschat. Voor we het wisten zat de pan tot de nok toe vol. We hadden veel te veel. Weggooien doen we hier niet, dus we vroegen aan de kindjes of ze onze overige rijst wilde hebben. Ze waren er zo ontzettend gelukkig mee! Meteen gingen ze hun vriendjes halen en begonnen ze aan de maaltijd. We hadden de buurvrouw (Stella) ook uitgenodigd voor de rijst, maar toen ze met haar lege bordje kwam was de pan al leeg. Wat een vreselijk gevoel was dat! Wij zitten hier te zeuren dat we een karige maaltijd hebben en de mensen hier zijn zo gelukkig met een klein handje rijst. We hebben haar wat appels gegeven en morgen komt ze bij ons eten. Mijn hart brak wel een beetje toen ze met haar lege bordje aankwam.
Gisteren hebben we de Mount Afadjato beklommen. De hoogste berg van Ghana. Wat een tocht zeg! Nu heb ik al wel wat ervaring in Oostenrijk en Italië, maar dit was echt bizar! Geen bergwandeling, nee een echte klim op handen en voeten! Pittig hoor. Na wat bloed (evi), zweet (allemaal) en de nodige tranen hebben we de top bereikt. Echt kei trots! Eenmaal beneden zijn we nog naar de Tagbo waterfalls gegaan. Wat was dat prachtig zeg! Die natuur leek wel uit een fotoboekje te komen van een of andere professionele fotograaf. Papa zou deze tocht niet in een dag gemaakt kunnen hebben, zoveel viel er te fotograferen. Maar pap, ik heb foto’s gemaakt hoor! En hele mooie! En hou je vast, ik heb ook gefilmd! En mam, die afritsbroek zat heerlijk! Oncharmant, maar heerlijk! Met mijn tijgerprintsokken, hoge sneakers, afritsbroek, zweetzakdoekje en 3 liter zweet was ik dus niet echt op mijn charmantst.
Zojuist hebben we ons weekprogramma gehoord. Morgen hebben we de introductie op de dovenschool waar 2 van de groep gaan stagelopen. Dinsdag is dan eindelijk de introductie in het ziekenhuis. Woensdag, donderdag en vrijdag gaan we nog in de dovenschool werken, het alfabet leren in gebarentaal. Ik ben benieuwd! De maandag erna is het dan eindelijk zover! Stagelopen in het ziekenhuis!
Ik ga proberen nog meer foto’s te plaatsen. Jullie reacties vind ik trouwens ontzettend leuk om te lezen! Blijf dat doen!!
Liefs,
Manon
Later hadden we een behoorlijk karige maaltijd. Rijst met tomaten en wat ui. Anouska en Evi waren aan het koken en hadden de hoeveelheid rijst een beetje overschat. Voor we het wisten zat de pan tot de nok toe vol. We hadden veel te veel. Weggooien doen we hier niet, dus we vroegen aan de kindjes of ze onze overige rijst wilde hebben. Ze waren er zo ontzettend gelukkig mee! Meteen gingen ze hun vriendjes halen en begonnen ze aan de maaltijd. We hadden de buurvrouw (Stella) ook uitgenodigd voor de rijst, maar toen ze met haar lege bordje kwam was de pan al leeg. Wat een vreselijk gevoel was dat! Wij zitten hier te zeuren dat we een karige maaltijd hebben en de mensen hier zijn zo gelukkig met een klein handje rijst. We hebben haar wat appels gegeven en morgen komt ze bij ons eten. Mijn hart brak wel een beetje toen ze met haar lege bordje aankwam.
Gisteren hebben we de Mount Afadjato beklommen. De hoogste berg van Ghana. Wat een tocht zeg! Nu heb ik al wel wat ervaring in Oostenrijk en Italië, maar dit was echt bizar! Geen bergwandeling, nee een echte klim op handen en voeten! Pittig hoor. Na wat bloed (evi), zweet (allemaal) en de nodige tranen hebben we de top bereikt. Echt kei trots! Eenmaal beneden zijn we nog naar de Tagbo waterfalls gegaan. Wat was dat prachtig zeg! Die natuur leek wel uit een fotoboekje te komen van een of andere professionele fotograaf. Papa zou deze tocht niet in een dag gemaakt kunnen hebben, zoveel viel er te fotograferen. Maar pap, ik heb foto’s gemaakt hoor! En hele mooie! En hou je vast, ik heb ook gefilmd! En mam, die afritsbroek zat heerlijk! Oncharmant, maar heerlijk! Met mijn tijgerprintsokken, hoge sneakers, afritsbroek, zweetzakdoekje en 3 liter zweet was ik dus niet echt op mijn charmantst.
Zojuist hebben we ons weekprogramma gehoord. Morgen hebben we de introductie op de dovenschool waar 2 van de groep gaan stagelopen. Dinsdag is dan eindelijk de introductie in het ziekenhuis. Woensdag, donderdag en vrijdag gaan we nog in de dovenschool werken, het alfabet leren in gebarentaal. Ik ben benieuwd! De maandag erna is het dan eindelijk zover! Stagelopen in het ziekenhuis!
Ik ga proberen nog meer foto’s te plaatsen. Jullie reacties vind ik trouwens ontzettend leuk om te lezen! Blijf dat doen!!
Liefs,
Manon
-
14 September 2014 - 23:16
Peter En Lisette:
Wat een mooi avontuur en wat zullen ze blij zijn met jullie.
Vol trots lezen wij je verslag. Dikke kus -
15 September 2014 - 00:22
Chandini:
Zo leuk te lezen skattie! Ik ben echt blij hoe je het land met flaws and all omarmt. Je zal vol ervaringen die je je leven lang niet meer vergeet terugkomen. Je zal rijk zijn aan lessen die zo een land je kan leren. Geniet ervan en knallen kiddo! XOXOXOXOXO -
15 September 2014 - 09:01
Evelien Van Aard:
Hooooi Manon en Evi.
Echt super leuk om al jullie verhalen te lezen. En dat verhaal over de mount afadjato klinkt zoo bekend, haha. Heel veel plezier deze week en volgende week op stage natuurlijk! En doe Peter de groetjes!
Xx Evelien -
15 September 2014 - 10:47
Angelique:
Hoi Manon,
Wat geniet ik weer van je verhaal. Je hebt al heel wat ervaringen op gedaan!!!!! Je verteld het ook zo leuk. Het is goed om het in een dagboek bij te houden! Er gebeurd zo veel , dat je het straks niet meer kunt onthouden. Ik blijf je volgen.
Veel plezier en geniet ervan.xx -
18 September 2014 - 16:17
Jeannette:
Hoi Manon,
Wat leuk om te zien dat je zo straalt in je nieuwe omgeving. Wel wat anders inderdaad om op deze manier te verplegen. Mooi, dit zo heel andere land, waar jij je zo goed in voegt en waar je zo te zien toch al een beetje op je plek bent. Succes met je stage volgende week ( of misschien al deze nu ik reageer). Lieve groet, Jeannette -
22 September 2014 - 11:22
Beppie Van Gurp:
Hoi manon,
Wat schrijf je toch leuk en makkelijk . Het is net of je hier aan tafel je verhaal zit te vertellen.
En zo te lezen voel je je al helemaal thuis daar en vind je het helemaal geweldig om voor die mensen te zorgen. Het zal een onvergetelijke ervaring worden !! Succes !!
Groetjes
Beppie -
27 September 2014 - 11:21
Petra Kemmeren:
Ha Manon,
Niet alleen tussen de regels door bemerk ik hoe je geniet, in je omschrijving van de wondverzorging lees ik het ook. Of in je omschrijving van je outfit tijdens de beklimming hihi, vooral die afritsbroek met tijgerprintsokken. ! Mooie ervaring voor je, en leuk dat je anderen daarin mee kunt nemen, blijf vertellen !
groetjes Petra en Loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
